Καλησπέρα σε όλους και καλό Σαββατοκύριακο.
Σήμερα ξεκίνησε η συνανάγνωση του βιβλίου Εκείνη, της Κατερίνας Θεοδώρου, και ήδη είμαστε ενθουσιασμένοι με την ιστορία.
Προτού προχωρήσουμε σε spoilers και εις βάθος σχολιασμό του βιβλίου, να πούμε ότι η γραφή είναι μοναδική και δίνει απευθείας το “σκοτεινό” αίσθημα που περνά το βιβλίο. Γνωρίζουμε λοιπόν από την αρχή πως δεν πρόκειται για ένα κλασικό retelling της Χιονάτης, αλλά για μια εντελώς νέα ιστορία, εμπνευσμένη από το γνωστό και αγαπητό σε όλους παραμύθι. Μια ιστορία που μας δείχνει ότι τα φαινόμενα, πολλές φορές, απατούν.
Η γραφή είναι ιδιαίτερα λυρική, με πολύ όμορφες περιγραφές που ταξιδεύουν τον αναγνώστη και ενίοτε τον κάνουν να πιστεύει πως όντως βρίσκεται μέσα σε παραμύθι. Φυσικά, η πρωταγωνίστρια μας επαναφέρει γρήγορα στην “πραγματικότητα”.
Η Λευκή είναι αυτό που πολλοί θα χαρακτήριζαν ως villain στη θέση του villain. Είναι κακομαθημένη, υστερόβουλη και φαίνεται από νωρίς πως στόχος της είναι πώς να ικανοποιεί μόνο τους δικούς της σκοπούς. Ένας από αυτού είναι και η ικανοποίηση της βουλιμίας της, κάτα το οποίο βλέπουμε καθαρά από τα πρώτα κιόλας κεφάλαια.
Οι διατροφικές διαταραχές είναι κάτι το οποίο άρχισε να εμφανίζεται ως θέμα και άξιο αναφοράς σε μυθιστορήματα σχετικά πρόσφατα. Χαρήκαμε ιδιαίτερα λοιπόν μόλις είδαμε πως ένα βιβλίο φαντασίας παρουσιάζει με τόσο περιγραφικό τρόπο τη συγκεκριμένη διατροφική διαταραχή, καθιστώντας σαφές πως, σε συνδυασμό πως κανείς δεν της χαλάει ποτέ χατίρι, το υπηρετικό προσωπικό της Λευκής δεν της κάνει και καμιά κρούση, προκειμένου να αναφέρει πως η ίδια αντιμετωπίζει πρόβλημα.
Ένα ακόμη σημείο του βιβλίου που μας εξέπληξε ευχάριστα, και κατέστησε για ακόμη μια φορά σαφές πως μιλάμε για ένα σκοτεινό παραμύθι, είναι πως η ίδια η Λευκή είναι εκείνη που κάνει την φημισμένη πλέον ερώτηση “Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου. υπάρχει πιο όμορφο θηλυκό από εμένα στο παλάτι;”. Αν λοιπόν υπήρχε έστω και μία υποψία για το αν η Λευκή μοιάζει στην κλασική μας Χιονάτη, μετά από αυτή τη σκηνή, διαλύθηκε πλήρως.
Ένα ακόμη στοιχείο του βιβλίου, το οποίο μας άρεσε πολύ, είναι πως τα κεφάλαια είναι σχετικά μικρά, γεγονός που κάνει την ιστορία να ρέει ακόμα πιο γρήγορα. Γνωρίζουμε την Ίζλα μέσω των γραμμάτων της, η οποία αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν πριν την αρχή του βιβλίου, και έτσι πλέκεται η ιστορία για ότι πρόκειται να δούμε στην πορεία. Άραγε είναι αθώα ή είναι και αυτή όπως η Λευκή και η Ρεγγίνα; Εσείς τι πιστεύετε; Επίσης, κάποια από τα γράμματά της δεν μοιάζουν όντως με flash back; Σαν όντως να γράφτηκαν πριν καν ξεκινήσει η ιστορία της Λευκής;
Κάτι εξίσου έξυπνο είναι και τα ονόματα των νάνων. Αν και τους βλέπουμε μέσα από τα μάτια της Λευκής και όλοι, λίγο ή πολύ, την εκνευρίζουν, παρόλα αυτά τους μαθαίνουμε ως χαρακτήρες αρκετά γρήγορα. Δικός μας αγαπημένος φυσικά, ο Πίκο.
Βλέποντας την ενασχόληση της Λευκής με όλα αυτά τα βότανα και τον αποκρυφισμό, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο στόχος της. Τι μπορεί να θέλει να πετύχει; Έχετε κάποιες ιδέες σχετικά;
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος της πρώτης μέρας της συνανάγνωσης. Περιμένουμε να μας πείτε τις δικές σας εντυπώσεις και θεωρίες μέχρι στιγμής.
Αύριο συνεχίζουμε με τα κεφάλαια 12 έως και 19.
Καλό βράδυ σε όλους! 🍎
